۱۳۹۱ آذر ۲۴, جمعه

مغولان با اسم هلاکو آمدند و با نام انوشیروان رفتند




این عکس نشانگر سکه ای ارزشمند و تاریخی است متعلق به آخرین زمامدار ایلخانان مغولی ایران که نام ایرانی "انوشیروان عادل" را برای خود بر گزید ! سکه ارزشمند در موزه آذربایجان تبریز ، در بخش سکه های تاریخی و مهر ها نگاه داری می شود و این گنجینه ارزشمند به کوشش شادروان استاد ترابی سکه شناس برجسته تبریزی فراهم امده و بی گمان یکی از ارزشمند ترین گ نجینه ها و کلکسیون های سکه در ایران است . ارجمندی این سکه نه تنها به دلیل تاریخی بودنش ، بلکه از آن روی است که ارج و توان مندی فرهنگی ایرانیان را نشان می دهد و گواهی بر این نکته مهم است که بازماندگان چنگیز خوی وجشی گری و بیابان گردی را رها ساخته و سعی دارند ارج و شان و آوازه را از ایرانیگری و نام پر آوازه ، انوشیروان ساسانی و عدلش بر گیرند و خود را ایرانی جلوه گر دهند !!! انوشیروان عادل مغولی در سالهای میانی سده هشتم و تا 756 هجری (1352 میلادی) ، با پشتیبانی آل چوپانیانی زمامداری کرد که قدرت را در ید خود داشتند و شاهزاده مغولی تبار را به عنوان بازیچه ای در دستان خود داشتند و برای فراگیر ساختن مشروعیت خود ،به جای توسل به نامهای مغولی ، واژه انوشیروان عادل را برای زمامدار مغولی برگزیدند ! مغولان در سال 617 هجری به ایران تاختند ... یورشی وحشیانه و خونین که در تاریخ ایران و جهان کمتر مانندی بتوان برای آن یافت ... اسناد و نوشتار های تاریخی نشان می دهد که اتفاقا ایرانیان در مقام مقایسه با دیگر مللی چون چینی ها و روسها و هندیان بسیار بیشتر به مقاومت در برابر این سیل جانسوز برخاستند .. اما مدافعان گاهی تاوان سهمناکی پرداختند ... وحشیان مغول حتی بر کودکان و زنان و پیرسالان بی دفاع نیز رحم نکردند ... صد ها هزار نفر در سبزوار و نیشابور و هرات قتل عام شدند و جوینی ادیب و سیاست مدار آن زمان پیرامون کشتار مردم نیشابور در تاریخ جهانگشای جوینی چنین می نویسد : در روز چهارشنبه دوازدهم صفر سال 618 حمله آغز گردید . نوادگان چنگیزی با هلاکو زمامداری رسمی را بر ایران زمین آغاز کردند و خود را زمامداران " ایران زمین"خواندند ! این گونه بود که توان مندی و ریشه دار بودن ایرانیان و بالندگی فرهنگ ایرانی دیگر بار رخ نمود ... مغولان به سرعت در آداب و رسوم ایرانی حل شدند و بر گزار کننده نوروز .. اختیار را یکسره به دبیران و کار گزاران ایرانی چون خواجه نصیر الدین طوسی ها و جوینی ها و خواجه رشید الدین فضل الله ها سپردند و دیگر بار اثر بخشی و توان مندی فرهنگ ایرانی آشکار شد ... ایرانیان به مدد فرهنگ و تاریخ ، شمشیر مغولی را به خدمت خود گرفتند و عباسیان بغداد را بر انداختند ! آمده بودند تا به مدد شمشیر بر ملتی تاریخ ساز و دیرین چون ایران غالب شوند !نتوانستند و در کمتر از چند دهه خود یکسره ایرانی شدند و ذوب در حلالی توان مند به نام فرهنگ ایرانی ! این گونه است که نام نواده چنگیز به انوشیروان عادل بدل شد تا آخرین میخ بر تابوت وحشیگری و بی فرهنگی مغولی زده شود ! 

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر